Sprawdź, czym jest syndrom DDA i jak można sobie z nim poradzić.
Syndrom DDA (dorosłych dzieci alkoholików) to zbiór różnych zachowań oraz cech charakterystycznych dla osób wychowywanych w rodzinie, w której był problem z alkoholem. Zjawisko to stało się tak powszechne (niestety), że otrzymało swoją własną nazwę. Szacunkowo problem ten dotyczy 1,5 do 2 milionów Polaków.
DDA – co to takiego?
Cechy charakterystyczne DDA:
- Brak pewności siebie;
- Niechęć do zmian;
- Trudności z nawiązywaniem relacji z rówieśnikami, tworzeniem związków;
- Wycofanie społeczne;
- Strach przed odrzuceniem;
- Duszenie w sobie emocji.
Jeśli jedna lub kilka z tych cech utrzymują się przez dłuższy czas, to możliwe, że mamy do czynienia z syndromem DDA. Jak widać powyższe zachowania mogą zdarzyć się również u osób, które wychowały się w rodzinie niepijącej. Jeśli jednak cechy te wynikają z problemu alkoholowego, warto spróbować coś z tym zrobić.
Choć problem z alkoholem ma najczęściej jedno z rodziców, dziecko dorastające w takiej rodzinie i tak z pewnością będzie czuło się samotne. Podczas gdy jedno z rodziców myśli tylko o alkoholu, drugie (jako osoba współuzależniona) pochłonięte jest ,,ratowaniem” współmałżonka.
Role DDA:
Każdy człowiek jest inny, tak samo jak różne są sytuacje w domu. Można jednak wyróżnić 4 najczęściej spotykane ,,role”, w jakie wcielają się DDA.
- Bohater – to najczęściej najstarsze dziecko, które przejmuje obowiązki rodziców. Dba nie tylko o siebie, ale o młodsze rodzeństwo oraz pijanego tatę lub pijaną mamę. Bohater w życiu dorosłym jest perfekcjonistą i musi mieć wszystko pod kontrolą. Jeśli coś pójdzie nie po jego myśli, zupełnie nie wie, jak się zachować.
- Błazen – to osoba, która jest zawsze w centrum zainteresowania i w każdej sytuacji stara się rozładować atmosferę. Uważa, że to od niej zależy samopoczucie innych, dlatego czuje się w obowiązku wprowadzać ich w wesoły nastrój.
- Kozioł ofiarny – to osoba, która obwinia innych o swoje niepowodzenia. Żeby nie myśleć o problemach w domu, stara się stwarzać inne problemy, które pozwolą jej oderwać myśli od traumatycznych przeżyć.
- Niewidzialne dziecko – to osoba, która od najmłodszych lat zauważyła, że bezpieczniej jest usunąć się w cień i nie rzucać w oczy. W dorosłym życiu zachowuje się ona podobnie. Często jest wycofana społecznie i ma problem ze stworzeniem jakichkolwiek relacji z innymi ludźmi.
Dorosłe dzieci alkoholików często powielają błędy rodziców i albo same zaczynają pić, albo wchodzą w toksyczne związki z osobami uzależnionymi.
Choć wielu DDA temu zaprzecza, dorastanie w rodzinie alkoholików zawsze ma mniejszy lub większy wpływ na osobowość człowieka. Właśnie dlatego tak ważne jest uświadomienie sobie problemu i poszukanie pomocy (np. u psychologa).
Moglibyście zamieścić post, o nastolatkach/ludziach dorosłych którzy w młodym wieku stracili mamę/tatę albo obojga rodziców? Co mają robić po takiej tragedii? Jak się pozbierać?
Mogłybyście zrobić post:co nałożyć do sukienki?