Rodzice Marty uważają, że nietolerancje pokarmowe to bzdury. Przeczytajcie jej list.
Coraz więcej mówi się o nietolerancjach pokarmowych i negatywnych skutkach, jakie za sobą niosą. Nie wszyscy jednak przejmują się alergiami. Część osób wychodzi z założenia, że co nas nie zabije, to nas wzmocni. Takie podejście mają rodzice Marty, która twierdzi, że cierpi na nietolerancję glutenu. Niestety jej opiekunowie nie godzą się na zmianę diety dziewczyny.
,,Droga Redakcjo, mam duży problem i nie wiem jak sobie z nim poradzić. Chodzi o to, że uważam, że mam nietolerancję glutenu, a moi rodzice nic sobie z tego nie robią. Każą mi jeść pieczywo i makarony i nie chcą słyszeć nawet o tym, żebym zmieniła dietę. Oni wręcz wymuszają we mnie gluten! Mówią, że będę miała karę na komputer albo telefon, jak nie będę jadła tego co reszta rodziny.
Prosiłam, żeby pozwolili mi zrobić badania, ale się nie zgadzają. Mówią, że miałam robione 5 lat temu i nie ma potrzeby ich powtarzać. Przecież 5 lat to bardzo dużo i wszystko się mogło od tego czasu pozmieniać! Poza tym czytałam, że żeby wykryć nietolerancję na gluten, to trzeba zrobić kilka różnych badań, a ja na pewno nie miałam tego sprawdzanego aż tak dokładnie.
Ostatnio usłyszałam od nich, że kiedyś nikt nie miał nietolerancji i jakoś wszyscy żyli, więc mam nie wymyślać. Naprawdę nie wiem już co mam robić. Ania Lewandowska stosuje dietę bezglutenową i dobrze na tym wychodzi, a ja jestem przekonana, że mi on też szkodzi. Nie chcę czekać do 18, bo to jeszcze dużo czasu. Widzę, że jestem opuchnięta i nie mogę schudnąć. To na pewno przez gluten, a przez rodziców nie mogę z niego zrezygnować! Nie chcę zacząć wymiotować do posiłku, a to jedyne co w tym momencie przychodzi mi do głowy. Jeszcze miałam taki pomysł, żeby zacząć symulować jakieś poważne objawy, żeby zauważyli, że faktycznie to mi szkodzi, ale boję się, że to wpłynie negatywnie na moje zdrowie. Cały czas się zastanawiam jak wyeliminować gluten i kompletnie nie mam pomysłu”.
Polecamy: ,,Kupuję tanie buty, które są słabej jakości i nie umiem przestać!?
Źródło zdjęć: Pinterest
„Uważam” to co innego niż „zostało zdiagnozowane przez lekarza”. Idź do lekarza, a potem dyskutuj. Może Ci nawet dać zalecenia na papierze, jak poprosisz o to lekarza.
To możliwe żebyś miała alergię/nietolerancję glutenu. Mnie samej zdiagnozowano celiakię, gdy miałam 8 lat i też miałam różne objawy, więc masz rację-po pięciu latach warto zrobić badanie. W Stokrotce jest chleb bez glutenu, może dałabyś radę jakoś przekonać do niego rodziców? Być może z tym pieczywem chodzi o te węglowodany itp., a składniki odżywcze raczej nieznacznie się zmieniają w bezglutenowych rzeczach. Albo spróbuj kupić ciastka bez glutenu i podać dla rodziny na talerzyku jako podwieczorek/do herbaty. Po prostu spróbuj im pokazać, że to właściwie to samo. Życzę powodzenia i koniecznie odezwij się jeszcze jak wyszło <3.
Cóż… Jeżeli w twojej szkole przyjmuje psycholog, powinnaś zapisać się na wizytę i z nim porozmawiać. Myślę, że on najlepiej by ci doradził co zrobić w takiej sytuacji i ewentualnie wezwał twoich rodziców na rozmowę z nim. Jeśli jednak nie masz możliwości skorzystania z porad psychologicznych, to może warto o tym porozmawiać z jakimś zaufanym członkiem rodziny, babcią, ciocią, wujkiem? Dobrym rozwiązaniem byłoby również zwierzyć się wychowawcy klasowemu. Niemniej jednak zanim zastosujesz się do moich zaleceń, powinnaś jeszcze raz spróbować poważnie pogadać z rodzicami.
Ten tytuł wygrał wszystko XD