,,Czy jest sens to ciągnąć?”

Weronika od kilku lat czuje coś do starszego chłopaka i nie wie, co powinna z tym zrobić. Co byście jej poradziły?

,,Drogie dziewczyny,

mam na imię Weronika, mam 17 lat i piszę do Was z nadzieją na dobrą radę od serca. Warning – to będzie długa historia.

Kiedy byłam w 1 klasie liceum, zaczepił mnie pewien chłopak, nazwijmy go XYZ. Przystojny, popularny, charyzmatyczny, do tego typ ,,bad boy”. Marzenie każdej 15 latki 😉 Zaczepka polegała na tym, że po prostu coś krzyknął do mnie na korytarzu i puścił mi oczko. Może to głupie, ale dosłownie poczułam ,,miłość od pierwszego wejrzenia”. Podobało mi się w nim wszystko – charakter, wygląd, uśmiech, jego poczucie humoru i akcje na przerwach. Niestety byłam wtedy nieśmiałą i zakompleksioną dziewczyną, więc nie miałam odwagi do niego podejść i zagadać, zwłaszcza, że on był w klasie maturalnej.

Pewnego dnia, oddałam telefon w ręce koleżanek i świadomie zezwoliłam na napisanie do niego, gdyż ja sama postrzegałam wtedy mój styl pisania jako nudny. Wyszła z tego naprawdę krindżowa sytuacja, XYZ już potem nie odpisywał, a i w szkole przestał zwracać na mnie uwagę. Warto tu napomknąć, że przed tą sytuacją łapaliśmy często kontakt wzrokowy na przerwach, a on nieznacznie się uśmiechał.

Na początku 2 klasy, kiedy to już z kolei on opuścił nasze liceum, zdarzył się jakiś cud i niby przypadkiem do mnie napisał na Messengerze. Odpisałam oczywiście, że to pomyłka, a on usunął ,,przypadkowe” wiadomości (trzy pod rząd). Jednak po kilku minutach coś mnie natchnęło i napisałam mu, że w sumie to dobrze się złożyło, że napisał, bo mam okazję się wytłumaczyć. Przyznałam, że poprzednie wiadomości pisały koleżanki, bo mi zabrakło pewności siebie, i że mi się kiedyś podobał. Na koniec życzyłam powodzenia na studiach.

XYZ stwierdził, że on to w sumie teraz nie wie, kim jestem 😀 Trzy dni pociągnęliśmy rozmowę, aż w końcu temat spadł na szkołę, gdzie zaczął wszystkich obrażać, a ja przez przypadek delikatnie obraziłam jego. Na tym się skończyło, nie była to żadna kłótnia, ani nic w tym stylu.

Problem leży w tym, że jestem już w 3 klasie i nie potrafię o nim zapomnieć. Zdarzają się miesiące, kiedy mam totalnie wywalone i o nim zapominam, ale zaraz później wszystkie uczucia wracają ze zdwojoną siłą. Nie raz miałam ochotę napisać, ale nie wiedziałam dokładnie co. I bałam się też jego reakcji, w końcu minęło już tyle czasu, mógłby się przestraszyć, że nadal mi się podoba. Chociaż z drugiej strony wolałabym dostać porządnego kosza, niż męczyć się jeszcze nie wiadomo ile i żywić nadzieje nie wiadomo na co.

Co Wy o tym sądzicie? Napisałybyście do niego? A jeśli tak, to co? Czy może lepiej się nie ośmieszać?”.