W dzisiejszym wpisie chciałybyśmy przedstawić kilka ciekawostek (a może dla większości z Was informacji oczywistych), związanych z uroczystą kolacją wigilijną.
Dwudziesty czwarty grudnia jest wyjątkowym dniem, w którym Wigilię obchodzą wierni Kościoła rzymskokatolickiego, a także protestanci.
Boże Narodzenie poprzedza adwent, czyli czas, w którym wierni w pełnej świadomości oczekują na ponowne przyjście Jezusa Chrystusa. Trwa on cztery tygodnie i kończy się dokładnie 24 grudnia.
Według tradycji wieczerzę wigilijną można rozpocząć wtedy, kiedy na niebie pojawi się pierwsza gwiazdka. Symbolizuje one Gwiazdę Betlejemską, która zwiastowała przyjście Pana na świat.
Oczywiście przy stole powinno znajdować się jedno puste nakrycie dla niespodziewanego gościa. Pod obrus kładzie się sianko, symbolizujące to, że Chrystus narodził się w biedzie.
Przyjęło się, że podczas uroczystej kolacji obowiązują dania postne (tradycja mówi o dwunastu potrawach), jednak od 2003 roku, zgodnie z prawem kanonicznym, post ścisły nie obowiązuje i dopuszcza się spożywanie potraw mięsnych w Wigilię.
Ważnym elementem podczas Wigilii jest przeczytanie fragmentu Ewangelii dotyczącej narodzin Jezusa, co powinno mieć miejsce na samym początku wieczerzy. Następnie wszyscy zebrani przy stole łamią się opłatkiem – wypiekanym z białej mąki i wody – oraz składają sobie życzenia.
Jednym ze zwyczajów jest wspólne śpiewanie kolęd i pastorałek, które łączy domowników.
Dopełnieniem jest udział w Pasterce – mszy świętej, która rozpoczyna się zwykle o dwunastej w nocy.
Wszystkim świętującym chciałybyśmy złożyć najserdeczniejsze życzenia: zdrowych, radosnych Świąt. Aby ten trudny czas nie był przeszkodą do przeżywania duchowego nadejścia Pana Jezusa Chrystusa na nasz świat!
Polecamy: 15 piosenek z motywem świątecznym
Wigilia jest o genealogii stypy pogańskiej.
Zdaniem etnologów wigilia pierwotnie była ucztą ofiarną stypa dla zmarłych. Pogański cykl obrzędowy ustanowiony ku pamięci przodków, czyli zimowe zaduszki. Pogańskie zwyczaje są dla Wszechmogącego Boga obrzydliwością.Izrael za pogańskie zwyczaje szedł do niewoli lub ginął. Analogicznie do współczesnych za kontynuacje pogańskie zwyczaje na pewno poniesie konsekwencja każdy, kto tak czyni.
Narodzenie i śmierć Jezusa Zbawiciela
Poczęcie i narodzenie Izaaka, Jana Chrzciciela i Jezusa Zbawiciela, było o tym samym czasie w roku następnym. Według kalendarza lunarnego (Rdz 17,21; 18,10,14) Poczęcie i narodzenie Jana Chrzciciela, syna Zachariasza z 24 zmian kapłańskich (1Kron. 24,10) Było o tym czasie przy rozpoczęciu służby kapłańskiej. Ósmego dnia, pierwszego miesiąca według kalendarza lunarnego (Łuk. 1,5,13)
Poczęcie i narodzenie Jezusa Zbawiciela było o tym samym czasie w roku świątynnym, 8 dnia 6 miesiąca według kalendarza lunarnego (Łuk 1,26, 36) Śmierć baranka paschalnego wskazywała na śmierć Jezusa Zbawiciela, w zastępstwie śmierci każdego z nas. Według kalendarza lunarnego w 1 miesiącu, czyli początkiem 1 miesiąca jest przełom połowy sierpnia i września (2Wj 12, 2) Baranek wzięty 10 dnia tego miesiąca i przechowywany do 14 tego miesiąca, i zabity o zmierzchu, czyli po zachodzie słońca jest 15 dniem, czyli według kalendarza rzymskiego jest to 29 dzień sierpnia po zachodzie (2Wj 12, 3-6: Mat. 26,17: Mar. 14,12: Łuk 22,7)